Donaties :

Aanmelden voor de landelijke als gemeente onderzoek:

De verplichting voor gemeenten om daklozen een briefadres te verstrekken is vastgelegd in de Wet basisregistratie personen (Wet BRP). Specifiek artikel 2.38 van de Wet BRP gaat over het verstrekken van een briefadres aan personen die geen woonadres hebben. Artikel 2.39 bepaalt dat de gemeente verplicht is om de adresgegevens van de persoon die op een briefadres staat ingeschreven geheim te houden.

Briefadres                                        Subsidie ( Wij spreken in ) 


Welkom op onze website! Wij zijn een Project die zich inzet voor daklozen in Nederland. Hier kunt u meldingen maken van daklozen die u tegenkomt en die hulp nodig hebben. Wij zorgen er dan voor dat deze mensen de juiste hulp krijgen die we kunnen aanbieden en nodig hebben om verder te kunnen.

Heeft u een dakloze gezien en wilt u hem/haar helpen? Maak dan een melding via ons meldformulier. Het is belangrijk dat u zoveel mogelijk informatie verstrekt over de persoon en de locatie waar u hem/haar heeft gezien. Zo kunnen wij snel actie ondernemen en de persoon helpen, zover wij dit kunnen als ervaringsdeskundigen en juristen. 

Onze Project werkt samen met verschillende partners om daklozen de hulp te bieden die ze nodig hebben. Samen kunnen we het verschil maken! Neem gerust contact met ons op als u meer informatie wilt over onze en uw Project of als u wilt weten hoe u ons kunt steunen.

 

Hartelijk dank voor uw steun aan uw en onze Project en aan de daklozen in Nederland."


Wat speelt er allemaal bij een dakloze persoon?

Het leven van een dakloze persoon is buitengewoon moeilijk. Een dakloze persoon heeft elke dag te maken met allerlei problemen. Eén van de belangrijkste problemen is dat ze geen adres hebben. Als gevolg daarvan worden ze niet beschouwd als burgers en hebben ze geen toegang tot openbare voorzieningen. Dit betekent dat ze geen postadres, zorgverzekering of uitkering kunnen aanvragen. Dit leidt tot een vicieuze cirkel van dakloosheid en armoede.

Dakloze personen hebben ook te maken met doorlopende schulden, omdat ze bij het oude adres staan ingeschreven. Dit betekent dat zorgverzekeraars nog steeds kosten in rekening brengen, hoewel ze dakloos zijn en niet genoeg geld hebben om rond te komen. Gemeenten zijn verplicht om postadressen te verstrekken, maar dit gebeurt niet altijd. Jongeren die dakloos zijn, hebben vaak het gevoel dat ze er alleen voor staan. Het is moeilijk om hulp te krijgen van de gemeente en jongerenwerkers.

Jongerenwerkers kunnen soms nuttig zijn, maar ze hebben niet altijd de middelen om dakloze jongeren te helpen. Ze hebben vaak geen contacten of financiële middelen om dakloze jongeren te helpen. Bovendien zijn jongerenwerkers meestal gericht op het melden van problemen aan de gemeente of de politie en zijn ze niet gericht op het helpen van jongeren om uit hun problemen te komen.

De sociale dienst is nog een instantie die dakloze personen vaak weinig hulp biedt. Ze stellen bepaalde voorwaarden vast voor een dakloze uitkering terwijl de wet zulke voorwaarden niet eens stelt. Dakloze personen hebben geen adres en moeten daarom eerst een adres zoeken voordat ze een uitkering kunnen krijgen. Dit is uitermate frustrerend en leidt vaak tot verdere schulden en armoede.

Al deze problemen en uitdagingen kunnen dakloze jongeren ontmoedigen en hen tot wanhoop drijven. Ze kunnen zichzelf zien als nutteloos en hun toekomst als hopeloos beschouwen. Dit kan hen ertoe brengen om criminele of zelfs zelfmoord te plegen. Dit is een enorme tragedie en moet worden aangepakt.

We moeten als samenleving ons best doen om dakloze personen te helpen en hen te voorzien van de basisbehoeften die ze nodig hebben om te overleven. Gemeenten moeten hun verantwoordelijkheid nemen en dakloze jongeren helpen bij het vinden van onderdak, het verkrijgen van een adres en het aanvragen van zorgverzekeringen en uitkeringen. Jongerenwerkers moeten worden getraind om dakloze jongeren te helpen en te ondersteunen bij het vinden van oplossingen voor hun problemen.

Dakloosheid is een complex probleem dat alleen kan worden opgelost door samen te werken. We moeten begrijpen dat dakloze personen ook burgers zijn en dezelfde rechten hebben als ieder ander. Laten we als samenleving ons best doen.

 

 

Een dag met een daklozen persoon

Het leven van een daklozen persoon is een dagelijkse strijd om te overleven. Het ontbreekt aan basisbehoeften zoals voedsel, kleding en onderdak. Een dakloze persoon is vaak iemand die door een combinatie van factoren zoals werkloosheid, armoede, ziekte, verslaving en/of huiselijk geweld op straat terecht is gekomen. In deze blog wil ik een inkijkje geven in het leven van een daklozen persoon.

De dag begint vroeg voor een dakloze persoon. De nacht is doorgebracht op een bankje in het park, in een portiek of misschien wel in een opvangcentrum als er plaats was. De nachtrust is vaak verre van optimaal, omdat er altijd geluiden en gevaren zijn die op de loer liggen.

Na het ontwaken is het tijd om op zoek te gaan naar de meest basale behoefte: eten. Dit betekent vaak bedelen bij winkels, restaurants en passanten. Het is geen zekerheid dat er iets te eten is, dus het kan betekenen dat er een hele dag op een lege maag moet worden doorgebracht.

Vervolgens is het tijd om op zoek te gaan naar een veilige plek om te verblijven. Dit kan betekenen dat er gezocht wordt naar een geschikte locatie voor de nacht, zoals een portiek of een rustige plek in een park. Het vinden van een veilige plek om te verblijven is een constant terugkerende uitdaging voor daklozen, vooral als het weer slecht is.

Als er wat tijd is overgebleven, kan er geprobeerd worden om wat geld te verdienen. Dit kan door het verkopen van spullen, het doen van klusjes voor mensen of misschien zelfs door het zoeken naar een baan. Het is echter zeer moeilijk om een baan te vinden als dakloze, omdat er vaak geen adres is om op een CV te vermelden en werkgevers vaak sceptisch zijn.

Een groot deel van de dag wordt besteed aan het zoeken naar onderdak, voedsel en geld. Er is weinig tijd over voor ontspanning of sociale contacten. Daklozen hebben vaak het gevoel dat ze over het hoofd worden gezien door de samenleving, alsof ze niet bestaan.

Het leven van een dakloze persoon is geen keuze, het is een situatie waarin iemand terecht is gekomen. Het is een leven vol onzekerheid, angst en uitzichtloosheid. Maar het is ook een leven dat gekenmerkt wordt door veerkracht, doorzettingsvermogen en hoop. Daklozen zijn mensen zoals jij en ik, met dromen en doelen voor de toekomst.

Het is belangrijk om te beseffen dat er niet één oplossing is voor dakloosheid. Het is een complex probleem dat vraagt om een brede aanpak van overheden, maatschappelijke organisaties en burgers. Als we dakloosheid willen bestrijden, moeten we samenwerken en streven naar een rechtvaardiger samenleving. Een samenleving waarin iedereen een plek heeft en waar niemand over het hoofd wordt gezien.

Wat is onze doel?

Het meldpunt daklozen is een onderdeel van Het Project : IkBenDakLoos, daarbij is een initiatief dat tot doel heeft om de problemen van daklozen in Nederland in kaart te brengen en hier aandacht voor te vragen bij de politiek en andere beleidsmakers. Dit wordt gedaan door mensen aan te moedigen om meldingen te maken van daklozen die ze tegenkomen op straat, of van situaties waarin daklozen zich bevinden, zoals verwaarloosde gebouwen of tentenkampen. Deze meldingen worden vervolgens geanalyseerd en geïnventariseerd, zodat er een beeld ontstaat van de omvang en aard van de problematiek van dakloosheid in Nederland.

Het meldpunt deelt deze informatie vervolgens met de politiek en andere beleidsmakers, zodat zij zich bewust worden van de problemen en zich kunnen inzetten voor het verbeteren van de situatie van daklozen. Het meldpunt fungeert dus als een tussenpersoon tussen burgers en beleidsmakers en hoopt op deze manier de problemen van daklozen in Nederland te verminderen.

Wat doet het Project IkBenDakloos?

IkBenDakloos is een Nederlandse Project die onder Stichting SamenVoorUit valt , die zich inzet voor daklozen en mensen die dreigen dakloos te worden. De stichting biedt praktische ondersteuning en hulp aan mensen die dakloos zijn of dreigen te worden, door middel van het verstrekken van voedselpakketten, kleding, hygiëneproducten en andere basisbehoeften.

Naast het bieden van praktische hulp, zet de stichting zich ook in voor bewustwording en het doorbreken van het stigma rondom dakloosheid. Dit doen ze onder andere door het organiseren van evenementen en bijeenkomsten, het geven van voorlichting en het delen van verhalen en ervaringen van daklozen.

Verder biedt de stichting ook begeleiding en ondersteuning op het gebied van financiën, huisvesting en persoonlijke ontwikkeling, om daklozen te helpen hun situatie te verbeteren en weer een zelfstandig bestaan op te bouwen.

Kortom, het project IkBenDakloos biedt een breed scala aan praktische, sociale en emotionele ondersteuning en hulpverlening voor daklozen en mensen die dreigen dakloos te worden.

 

Daarnaast houden het project zich bezig met ontwikkelen van werkwijze waardoor bepaalde zaken en problemen sneller verholpen worden. Zodat een dakloze persoon snel geholpen worden en niet alleen gelaten wordt en de hoop verlies. En wel zeker als het gaat om jongeren die ongehoor blijven

Hoeveel daklozen in Nederland 2022?

Cijfers. Vorig jaar waren er volgens de cijfers van het CBS 32.000 daklozen in Nederland, onder wie duizenden jongeren. Het totale aantal daklozen ligt waarschijnlijk nog hoger. Daklozen ouder dan 65 en 'ongedocumenteerden' komen niet voor in de cijfers. Op een maand basis is dat 2666 jongeren die dakloos raken, dit zijn alleen die zich wel hebben gemeldt.

 

Waarom zijn we hiermee begonnen ?


De reden dat we hiermee zijn begonnen onder Stichting SamenVoorUit, is omdat ik zelf ook dakloos ben. Ik ben inmiddels 29 jaar en nog steeds dakloos. Er wordt zoveel gesproken over daklozenjongeren maar weinig met ze. Tot zo ver de problemen waarbij ze tegen aan lopen. Denk aan geen adres hebben, dan besta je namelijk niet. Je bestaansrecht is er niet, wanneer je niet staat ingeschreven bij een adres ofwel in het BRP-Registratie.   

 

Denk aan doorlopende schulden, omdat je bij oude adres staat ingeschreven maar eigenlijk dakloos bent. Je wordt dan niet gezien als daklozen, omdat je ergens nog staat ingeschreven.  Jij weet dit niet, dus je zorgverzekeraar incasseert de kosten nog steeds door. Terwijl jij dakloos bent, en niet eens geld hebt om rond te kunnen komen. En nog vele andere problemen die zich nog opstapelen, tot zover dat de gemeente geen postadres wilt geven terwijl dit wel verplicht is gesteld.  Het is een zooitje boven zooitje kunt u het noemen, in de beginfase moet je vechten voor je rechten want die krijg je niet zomaar. Eerder worden de rechten van je ontnomen, dit is zo ernstig dat dit niet eens gebeurt in Afrika, waarbij je niet eens een adres nodig hebt om inspraak te hebben op je bestaansrecht. 

 

Jongeren kiezen dan vaker snel of voor zelfmoord (zie cbs cijfers zelfmoord jongeren) of criminele pad. Want gemeenteambtenaren tot aan de burgermeester tot aan de gemeenteraad als de wethouders doen er niks aan. Je moet maar net geluk hebben dat je een ambtenaar gesproken hebt, die wel wilt helpen en wel moeite voor je wilt doen. Zoals het bij mij wel het geval was, toen ik Bart Reedijk had gesproken en die mij wel op juiste pad wist te sturen.  En erna nog Ruby van de FVD die als enigste een gesprek voerde na de 3de brief ik die ik had gezonden naar de Gemeente Raad, tussen door is Serdar Eren van de gemeente Dordrecht hard aan het werk. Maar hij alleen heeft ook niet alle tools om alles te recht te zetten, doet was in zijn vermogen valt. 

 

Jammer genoeg zelfs wanneer je  de Gemeente Raad benadert via de mail of via het gemeentelijk telefoonnummer wordt je niet altijd serieus genomen. Je wordt zo en dan van de ene kastje naar andere kastje gestuurd en gezien als een probleem dan eerder een persoon met een probleem die geholpen moet worden. 

 

En natuurlijk niet te vergeten de jongerenwerkers die kunnen je zowel niet altijd van nut zijn.  Die hebben geen contacten of bepaalde potjes om je even te kunnen helpen, sterker nog is niet eens hun taak.  Want wat de jongerenwerker doet, is niet jongeren helpen om uit hun problemen te komen. Maar tegenwoordig is jongerenwerk kortbondig, dit betekend rondlopen door de wijk info verzamelen en dit weer door sturen aan de gemeente/de politie. En natuurlijk doen alsof of ze wat doen, door voetbal tornooien te organiseren of bepaalde thema's op te starten om daarmee de dag in te vullen voor de jongeren. Al moet ik zeggen dat ik door Bas van de R-newt en Marouane deels veel hebben gegeven met betrekking tot persoonlijke ontwikkeling. Maar helaas geen grip op de problemen die daarbuiten vallen, omdat ze zelf niet eronder vallen.  Andere jongeren die niet dakloos zijn, kunnen wel geholpen worden door zelfontwikkeling en nog andere zaakjes zoals eenzaamheid maar is niet geschikt voor jongeren die diep diep in de problemen zitten en de volgende dag maar moeten kijken waar ze moeten overnachten.

 

Want ja, jongerenwerkers ze moeten bepaalde namen hebben en doorgeven aan de gemeente zeggende dat ze jongeren namelijk helpen, want als er geen jongeren zijn dat zullen ze ook geen werk hebben. Want jongerenwerkers worden betaalde door de gemeente en ingezet door de gemeente om een beetje de jongeren in peil te houden. 

 

Uiteindelijke helpen op maat gebeurd totaal niet, en heel zelden dat een jongerenwerker meer doet dan wat zijn werkgever vraagt. Dan moet je ook maar net geluk hebben, dat de jongerewerker veel ervaring heeft en meer biedt dan wat hij moet doen jegens zijn werkgever. Dus met andere woorden, zijn werk verricht uit hart en ziel uitvoeren en alles ervoor geven om de zaak om te draaien en jongeren op de rit te krijgen. Dat extra zet kunnen geven, al is het even geld lenen wat ook een paar jongerenwerker deden wanneer ik geen maaltijd had. Vroeg ik om het geld, denk hierbij aan €50 en na een maand dit ook gelijktijdig terugbetalen. Met andere woorden, handelen meer uit menselijkheid dan vanuit beleid en taken is wat vaak een groot verschil maakt. Of als Bart Reedijk die mij ging ophalen en samen helemaal naar Rotterdam om mijn paspoort op te halen en mijn ID te regelen, dat zijn de kleinste dingen die bij jongeren ofwel daklozen jongeren bij blijven. En vooral stoppen met het voorliegen van jongeren, van het komt goed ik regel het wel. En erna niks laten horen, of geen terugkoppeling geven en denken dat de persoon nog vertrouwen zal behouden. Jongeren houden van direct zijn en zitten opdat moment in overlevingsfase, waarbij duidelijkheid zeer wordt gewaardeerd al is het antwoord : "Nee" 

 

Nog iets anders niet te vergeten:

 

De sociale dienst die helpt je ook niet, die stelt bepaalde voorwaarden vast voor een dakloze uitkering terwijl de wet zulke voorwaarden niet eens stelt. Dit begint al vooraf, je wordt bestempelt als oplichter en hanteren gelijk een hele controle uit terwijl je maanden zonder inkomen zit. In plaats van uitvertrouwen handen, en de persoon gelijk even kunnen helpen nee. Even nog 7 weken beslistermijn toepassen en zaken laten staan waar ze stonden in de hoop van de jongeren de aanvraag vergeten en ingebrekestelling brief opstellen.

 

Ze weten dat je dakloos bent, en dus geen adres hebt. In plaats daarvan te helpen nee, ze zeggen tegen je. Je hebt geen adres , zoek het maar eerst uit en als je een adres hebt dan pas kunnen we je helpen. De grap van alles natuurlijk, zelfs wanneer je dan al een adres hebt kunnen regelen wat dus al maanden duurt. Dan zijn de schulden nog verder opgelopen en dan moet je net de geduld hebben dat je maanden lang moeten zoeken naar eten moet zoeken naar douch.

 

En dat je dan net niet geen zelfmoord pleegt of beland in criminele pad. Ondertussen heb je dan je adres, je denkt hey het is nu weer opgelost. Nou echt niet, dan moet je nog afspraak op afspraak, moet nog van alles gecontroleerd worden, je moet dan bepaalde slaapplekken doorgeven. Wat natuurlijk weer tegenstrijdig is met de wet en privacy. Want  je geeft gegeves vrij van een andere persoon zonder dat de andere persoon jou toestemming heeft gegeven. En dan nog dat de andere persoon weer geen problemen krijgt, of zomaar wordt ingebroken door de politie wat voorheen ook was gebeurd door een valse melding die was gedaan bij de politie. En betrekking tot politie, dat is weer een heel andere koek. Die gaan totaal de mist in, en overtreden vele wetten, zonder schaamte, want die gebruiken de gegevens van de sociale dienst waar jij slaapt. Die houden geen rekening mee dat daar misschien een gezin woont waarbij je maar 1 of 5 keer in een maand sliep, die gaan overal rond en breken overal in waar je ooit bent geweest of bent gezien. Als ik zo verder alles moest beschrijven dan zou ik eerder een hele boek schrijven over wat er allemaal mis is. Maar probeer het nog in het kort te beschrijven.

 

Met andere woorden, problemen worden met de dag erger en niet verholpen. Je moet net geluk hebben dat je de juiste persoon bent tegengekomen die je verder wilt helpen, en echt geeft om de mensheid en niet denkt ik werk vanaf 09:00 en tot 17:00. En natuurlijk juridische zeer en zeer goed onderlegt is, want vele mensen die nu werken voor de overheid instantie hebben totaal geen juridische kennis om daklozen jongeren juiste te helpen en alles recht te trekken. Dit is zowel aantoonbaar bij de sociale wijkteam medewerkster Marlies Morslelt, die mij zelf vaker in problemen bracht dan geholpen. Gelukkig heb ik mijn dossier opgevraagd, en heb ik bepaalde gegevens binnengekregen waarop te zien is dat ze verkeerde en onjuiste informatie had opgemaakt. Bepaalde zaken die ze heeft gedaan, had ze niet erin vermeldt en bepaalde foute keuzes die ze heeft gemaakt had ze zowel niet erin vermeld. Sociale Team helpt je niet met problemen, nee vaak worden de problemen erger en laten ze de problemen liggen, omdat ze geen deskundige kennis hebben om de jongeren op de juiste manier te helpe en de problemen gelijk aan te pakken. En natuurlijk dat ze binnen de wetgeving handelen, geven jongeren vaak verkeerde informatie en zetten jongeren op het dwaalspoor. Doen zich voor als of ze alles weten en alles wel goed komt, maar praktijk spreekt boekdelen dat het toch wel anders is. 

 

Heel kort en bondig samengevat, er is geen plan van aanpak opgemaakt, alles uit losse pols waardoor aan de dakloze jongeren geen toekomstperspectief aangeboden wordt. En dit spreekt ook nu pas de regering uit, en zelfs wanneer er geld voor vrij gegeven is.  Zoals wordt gemeldt door rtl: 

 

  • Falend beleid

Het lukte het kabinet nog altijd niet om tot een succesvolle aanpak te komen. Er worden al jaren miljoenen gepompt in daklozenprogramma's, maar het aantal daklozen gaat maar niet omlaag. Volgens officiële cijfers staat dat aantal op 32.000 daklozen, maar maatschappelijke organisaties noemen tegen RTL Nieuws cijfers van rond de 100.000. Het Leger des Heils luidde eerder deze week nog de noodklok: de hulporganisatie ziet een zorgwekkende stijging onder jongeren.  

  • Grote zorgen

"Het is erg verontrustend wat we horen", zegt staatssecretaris Maarten van Ooijen van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Daarom wil hij daklozen niet meer langer naar de maatschappelijke opvang laten gaan, maar krijgen ze een huis.''

 

Dan heb  je nog een gemeenteprobleem, want het probleem ligt namelijk nog dieper, als jij dakloos bent geraakt in Dordrecht ken je nergens heen om hulp te zoeken bij een andere gemeente. Je moet de problemen oplossing in je eigen gemeente, als er bepaalde projecten lopen voor daklozen jongeren in andere stad. Dan kunnen andere daklozen jongeren zich niet voor aanmelden of meedoen met de projecten die lopende zijn in andere steden. Er is positief geluid maar in praktijk wordt er niks aan gedaan. 

 

Een jonge persoon die pas 20 is die krijgt bijvoorbeeld zowel alleen €150 per maand terwijl iemand die 22 is die krijgt een €800 per maand. (2023)

 

En nog vele andere problemen die nog aanwezig zijn, dit wat ik u vertel is slechts maar 15% van wat ik meegemaakt heb en verder onderzocht heb tot aan de top.

 

En tot heden ben ik zelf nog steeds dakloos, ik ben het zat en klaar mee. Dit moet zo snel mogelijk opgelost worden en dit kan niet langer.

 

Mijn doel hiervan, om meer aandacht te trekken voor de problemen die zich afspelen en nog steeds niet worden opgelost. Dit wil ik namelijk doen om zelf jongeren te helpen die nog in de beginfase zitten en tegen de problemen aanlopen die ik wel heb kunnen overwinnen. Daarnaast wil ik namelijk samen met andere mensen een stiching opzetten met 500 kamers waarbij elke persoon over het hele land kan komen overnachten met een proefperiode van 1 jaar, ik geloof erin dat binnen 1 jaar vele problemen opgelost zijn en dat de persoon verder geholpen kan worden. Daarvoor heb ik elke steun nodig, elke donatie is welkom zodat dit tot realiteit gebracht kan worden. 

 

De eerste stap is: 

- Postadres

- Rustplek

- Inkomen

- Schuldenoverzicht

- Toekomstperspectief 

- Problemen die zich afspelen waardoor de persoon dakloos is geworden

- Veroorzaakte schade door de overheid te doen vergoeden 

 

Als alle deze 7 punten verholpen zijn, is er een overstap nodig naar een vaste woonplek. Met overgaan naar werk of scholing, als dat volbracht is dan is het een succes verhaal en wisten wij de dakloze persoon uit de put te helpen.

 

Als al deze zaken samen gevormd zijn, is het een kwestie van beginnen en doorzetten totdat de eerste doelen behaald zijn.

 

Hierbij wil ik graag een doc over deze problemen maken en met jongeren in gesprek gaan die zowel dakloos zijn geraakt of binnen kort dakloos dreigen te raken.

En natuurlijk de cijfers verzamelen van de daklozen jongeren per gemeente, zodat dit ook meegenomen kan worden naar de overheid.

Hierbij hebben we alles op 1 hoop, en is alles goed in de gaten te houden zodat we voorkomen dat er meer jongeren dakloos raken.

Want jongeren zijn onze toekomst, en voor onze toekomst moeten we zorgen.

 

De DOC komt op Youtube kanaal als op de website, zijn er programma's of andere instantie die hiermee willen samenwerken is dat altijd welkom.

 

Wil jij meedoen aan documentaire ?

Go Fund Me

Reactie plaatsen

Reacties

Peter
een jaar geleden

Ik ben dakloos en heb geen uitkering, ik slaap onder een brug met een tent. Eergisteren heeft mijn vriend zelfmoord gepleegd, omdat hij er niet meer ermee kon leven. Hij was nog 19 jaar oud !!

Jan
een jaar geleden

Ik ben dakloos en wordt niet geholpen, wordt van ene kast naar andere kast gestuurd. Ik ben nog 18 jaar, en moet tussen mensen zitten die drugs gebruiken en drinken

Marco
een jaar geleden

Ik ben dakloos met mijn hond woon nu in een tent in gorinchem gemeente doe niks

Marcel
een jaar geleden

Beste ik ben nu 2 jaar dakloos en geraken nergens aan een plekje kunnen jullie is mee kijken alstublieft zeker voor de winter mijn dank is zeer groot 🙏

ludotausch@hotmail.com
2 jaar geleden

Goed dat je je voor daklozen inzet! Maar waar haal je 500 kamers vandaan in deze woning crisis? 40.000 daklozen, 27.000 statushouders en 900.000 wachtend bij pa en ma op woningen. Er moet vooral eerst gebouwd worden. Dit lijkt een beetje op Housing First en die lopen ook tegen de woning crisis aan. Stikstof normen doen de bouw de das om. Lobby naar de politiek is dus de eerste stap voor oplossen problemen. Die kunnen een noodflats van 500 kamers wel realiseren.

Rating: 5 sterren
10 stemmen